De strijd tussen 2 wolven (origineel verhaal)

Op een avond vertelt een oude wijze Cherokee-indiaan aan zijn kleinzoon bij het knapperend houtvuur over de innerlijke strijd die bij veel mensen van binnen gaande is.

"Mijn zoon, deze strijd is eigenlijk een strijd tussen twee wolven die binnen in ons allemaal huizen. Een zwarte en een witte. De zwarte wolf vertegenwoordigd het kwade. Hij is boos, woedend, ontevreden, jaloers, afgunstig, bezorgd, verdrietig, bang, hebzuchtig en arrogant. Hij is vol zelfmedelijden, schuldgevoelens, spijt, wrok, minderwaardigheid, leugens, valse trots en superioriteit. Alles draait om zijn ego. Hij zoekt ruzie met iedereen want hij vertrouwt niemand. En daarom heeft hij geen echte vrienden."

"De witte wolf staat voor het goede. Hij is vriendelijk en doet niemand kwaad. Hij geeft vreugde, vrede, liefde, hoop, nederigheid, welwillendheid, empathie, vrijgevigheid, waarheid, compassie en geloof. Hij is behulpzaam, genereus, rechtvaardig en zachtaardig. Hij leeft in harmonie met de wereld om hem heen. Hij vecht alleen als het nodig is, zorgt voor de andere wolven en is trouw aan zichzelf."

Hij zwijgt even zodat zijn kleinzoon een beeld kon vormen. Dan zegt hij:

"Iedereen heeft die twee wolven in zich, ook ik. En beide willen de overhand halen in mijn denken, doen en laten."

De kleinzoon denkt even na en vraagt:

"Maar grootvader, als beide wolven bestaan, en altijd in strijd zijn met elkaar, welke wolf wint dan uiteindelijk?”

De indiaan antwoordt:

"De wolf die je voedt. De wolf die je aandacht geeft."